İmparatora Veda, size tanıdık gelecek bir ülkede, adını bildiğiniz bir sarayın gölgesinde geçiyor. Mahalleleri, havası, suyu aşina olduğunuz bir başşehirden idare edilen, yirminci yüzyılın son yarısında geçmişin bütün travmalarına karşın ayakta kalabilmiş, stratejik önemini kimsenin tartışmadığı (hele bir tartışsınlar) bir "cihan imparatorluğu"nda. Merak ve ilgi yelpazesi geniş, saplantıları bol, özgüveni yüksek bir padişahı doğumundan iktidarının doruk noktasına kadar yıldan yıla izlerken, onunla yirmi yıl arayla aynı doğum gününü paylaşan, ömür tüketen kulluğuna sessiz bir öfkeyle başkaldıran bir kadının mücadelesine, bu iki hayatın beklenmedik anlarda kesişmesine de tanık oluyoruz. Masum bir çocuğun diktatöre dönüşmesinin, imparatorluğun çeperinden koparılıp getirilen kölelerin ve torunlarının, "ecnebi" ajanların, düzenin ateşli müritlerinin, kendi halinde yaşamını sürdürmeye çalışan insanların, çizmeyi aşıp ağır bedel ödeyenlerin, sokak köpeklerinin ve diğerlerinin hikâyesi. Kısaca, bugün kolay kolay hayal edemeyeceğimiz genişlikte bir coğrafyaya hükmeden bir ülkeyi yönetenlerin ve dünyaya karşı örülmüş duvarlarının içinde yönetilenlerin hikâyesi.
Bu sayfada tadımlık bölümleri, roman kişilerinin sanal zekâya çizdirilmiş portrelerini, arka plan bilgilerini ve kitaba ilişkin bazı kırıntıları bulabilirsiniz.
Yangından Sonra, feleğin sillesini yiyip duran, çocuğu bol, mutluluğu kıt bir ailenin on beş yılını anlatıyor, birbirine bağlı on öyküyle. Bu kitabı roman sınıfına sokanlar var; Onur Çalı örneğin: "[Kitabı] künyedeki yazıldığı gibi 'öykü' olarak değil de bir anlatı, bir roman olarak okudum ben. Elbette bağımsız olarak okunabilecek metinler, tek başlarına öykü olan bölümler de vardı... fakat hepsi, kitabın başındaki tarih çizelgesi dahil, bir bütünlük oluşturuyor... Çok göndermeli, katmanlı bir metin... Aile bireyleri ve hatta aile bireylerinin hayatına bir biçimde dahil olmuş kişiler bile söz alıyor. Bir olaya ya da bir kişiye dair 'tek bakışlı' bir anlatı yok... Bu anlamda, çoğulcu, demokratik bir metin diyebiliriz..."
Elbette nesnel bakmam mümkün değil ama çok sevdiğim öyküler var içinde:
"Biz O Gece Lunapark'a Gitmedik"
"Murad'ın Manastırı"
"Örümcek Adam"
"Odysseus'un Yedi Günü"
"Oğlum"
"Hepimize Yer Var
... gibi.
Arka kapağın tepesinde şu var: "Kolay değil bir yeri idare etmek. Toprak kan ister, doymaz yine ister."
Öyle. Maalesef.
İlk kitabım, ilk göz ağrım; ağzı bozuklarla, onları görünce kaldırım değiştirenler bir arada.
Labirentinde öksüz kardinal, nehir zapteden politik irade, hafızası güçlü tosbağalar; bunlar aynı başlık altında nasıl bir araya gelebilir? Este Sarayı'nın yayımlanma macerası, anlattığı hikâye kadar garip. Novella denemez, hatta uzun öykü sınıfına bile sokulamayacağı kanısındayım (yaklaşık 5400 sözcük). Türkçe aslı ve İtalyanca çevirisi yan yana konup iki kişi de önsöz kaleme alınca 70 sayfalık ince bir kitapçık haline geldi. Her dilde matbu yayın hakkı uzun bir süre İtalya'daki yayıncının elinde kalacak olan bu metni elektronik ortamlarda paylaşmamın önünde bir engel olmadığı için... yakında burada karşılaşabilirsiniz.
A writer, a trip, a bear, a reckoning — a brief recounting of how Saroyan came home twice, in a way:
"Toward the end of the 1990s, my interest in the Armenian-American writer William Saroyan roughly coincided with the emergence in Istanbul of a new publishing house... Of the very few Armenian writers who had been known to Turkish readers, William Saroyan was the most prominent—and for many, he was the only one they had read anything by. All his output had been in English, not Armenian. For those two reasons, he would not be an immediate priority..."
Yazarınızın yıllar içinde geçirdiği değişimi görmek isterseniz doğru yerdesiniz. Herhangi bir yayın için fotoğraf istediğinizde bana sormadan buradan alabilirsiniz. Fotoğraflara bıyık çizmek gibi münasebetsizlikler yapmamak şartıyla tabii...
-crop-196x142.jpg "İnsanlar / People III")
Shuffling away from the camera
Five photographs of people silhouetted against the serene beauty (or chaos) of their surroundings
Thirty years
Photographs of children (and of one person who lost their childhood a long time ago), spanning film to digital
